مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
خدا در کعبه مهـمان دارد امشب حــرم در سینه قرآن دارد امشب زمین خورشیدِ تابان دارد امشب محمد یک جهان جان دارد امشب درون بـیـت جانــان دارد امشب فلک اســرار پنهــان دارد امشب نوشته بر در و دیـــــــوار کعبه که امشب بخت گشته یار کعبه الا عیدت مبــارک باد کــعــبه خــدا امشب امــامت داد کعـبه علی در تو قــدم بنهــاد کعــبه تــولد یافت عــدل و داد کـعـبه مبــارک باد این میــلاد کـعـبه چه شوری در وجود افتاد کعبه بتان هم با علــی گـفـتند امشب سخن ها با علی گـفـتند امشب خداوند حرم را مظهر است این محمد را چو جان در پیکر است این تمام هــسـتی پیغــمبر است این زمین و آســمــان را محور است این یم و طوفان وموج و لنگراست این چگویم حیدر است این حیدر است این تمام افـتــخار کعـــبــه این است خــدا گـفـته امیر المؤمنین است مه بــرج اســد امشب اسد زاد اســــد آری اســد بنت اســد زاد ازل را جــلــوۀ حسن ابــد زاد جـــمـــال قـل هـو الله احــد زاد بگــو مــرآت الله الـصـمـد زاد خدارا چشم وگوش و وجه و ید زاد رخ صاحب حرم تا شد هویدا حرم گمگشته اش را کرد پیدا جهان یک سایه از دیوارمولاست زمان هم مست و هم هشیار مولاست فضا لـبریز از انوار مولاست حــــرم محو گل رخسار مولاست خدا در کعبه مهماندار مولاست محمد عــاشــق دیــــــدار مولاست که دیـــده بــــزم الله الصمد را خـدا و حیـــــدر و بنت اسد را مرا مولا و سرور کیست حیدر دل و دلدار و دلبر کیست حیدر امیــر داد گستــر کیست حیــدر امام عــدل پــرور کیست حـیدر خدا در کعبه مهماندار مولاست محمد عــاشق دیــدار مـولاست علی مرآت رب العـالمین است علی استاد جبــریل امین است علی سرّ خــــداوند مبیـن است عــلی آئینه ی حق الیقین است علی مولای اصحاب یمین است علــی کلِّ ولایت کلِ دین است همین است وهمین است وجزاین نیست کسی جز او امیرالمؤمنین نیست علی ذکر و علی حمد و علی دم علی بیت و مقام و رکن و زمزم علـــــــی یعنی صراط الله اعظم علی یعنی کــتــــاب الله محکــــم عـــلـــی یعنی تمــــــــام دین آدم علــــی یعنی امــــام کــــلّ عـالم علی در عـــــالم خلقت یکی بود محمد هم به مهرش متــکی بود تو در جسم نبی جانی علی جان تو اصل اصل ایمانی علی جان تو روحِ روح قرآنی علی جان تو نوح نوح طوفانی علی جان تو میزانی تو فرقانی علی جان تو روز حشر سلطانی علی جان لــوای حـمد در دست تو با شد تمام حـــشر پــابست تو بـاشد تو جا بر دوش پیغمبـر گرفتی تـو دَر از قلــعِــۀ خیــبر گــــرفتی تو از عـمـر دلاور سر گرفتی تو چون جان، مرگ را در بر گرفتی تو از خـتم رســل کوثر گرفتی تـــو دل از انبــیـا یکــســر گرفتی تو قاتل را ز رأفت شیــر دادی تو خصم خویش را شمشیر دادی تو روی خاک معــراج نـمازی تو بال طایـــــر راز و نیازی تو درد عالمی را چاره سـازی تو وقت جانفشانی پــیـــشتازی تو دل بشکــستگان را دلنوازی تو بین انبیاء نشــکـــفته رازی اگر چه با خـــــلایق زیستی تو خـــدا می داند و بس کیستی تو به جز تو کیست با آن اقتـدارش زند وصله به کفش وصله دارش فلک حیــــران چشم اشکبـارش ملک مبــهـــوت برق ذوالفقارش شود خورشید گردون خاکسارش کند اشـــک یتیمـــی بیــقـــرارش فدای لطف و احسانت علی جان که میثم شد ثنا خوانت علی جان |